ماه : آذر 1403

کتابی انتقادی و خواندنی در باب موضوعی حیاتی. یک بررسی فلسفی چندجانبه از خشونت‌پرهیزی همراه با توجه به زمینه‌های تاریخی و تجربی در کشورهای مختلف. تاد مِی، فیلسوفِ روشن‌نویس، در شش فصل به این مسائل می‌پردازد: تاریخچۀ خشونت‌پرهیزی، چیستی و ملاک آن، سازوکارها و ارزش‌هایش، و در پایان به سراغ وضعیت خشونت‌پرهیزی در زمانۀ فعلی می‌رود. از نظر او، قاعده و روش اصلی مقاومت در برابر ظلم و بی‌عدالتی اجتماعی و سیاسی نه‌فقط می‌تواند بدون خشونت باشد، بلکه باید هم چنین باشد، زیرا فقط در این صورت است که ارزش‌های انسانی، به‌ویژه برابری و کرامت انسان، حفظ می‌شوند.

برخی اندیشه‌ها با نیروی سهمگین در فضای فکری ناگهان پدیدار می‌شوند. این اندیشه‌ها به یک‌باره بسیاری از مسائل را حل می‌کنند، چندان که بشارت می‌دهند در آینده به همۀ مسائل بنیادی پاسخ خواهند گفت و همۀ قضایای مبهم را روشن خواهند ساخت. هر کس این اندیشه‌ها را راهگشای نوعی علم نوپدید و کانونی مفهومی در نظر می‌گیرد که نظام تحلیلی فراگیری را می‌توان حول آن بنا کرد. ولی پس از آن‌که این اندیشۀ نوپدید برای ما روشن شد و به بخشی از خزانۀ عمومی مفاهیم نظری ما تبدیل شد، چشمداشت‌های ما از کاربردهای عملی آن متوازن‌تر می‌شود و محبوبیت بیش‌ازاندازه‌اش فروکش می‌کند.

+ برای خواندن متن کامل این بریده کتاب روی تصویر کلیک کنید.

کتاب را زود تمام کردم؛ نه به این دلیل که حجمش کم بود، بلکه چون مرا بلعید. کتاب را زود تمام کردم و نالیدم که آخر چرا فقط 176 صفحه؟! مگر دربارۀ مصائب، جهل، رؤیاهای احمقانه و آرزوهای موهوم بشریت نمی‌شود 176 هزار صفحه نوشت؟! بیشتر از این‌ها نیز می‌توان نگاشت. ولی چیزی نداشتم که بخوانم و متأثر شوم. چاره‌ای نداشتم جز این‌که بعد از یک روز وقفه دوباره بخوانمش؛ این بار آهسته‌تر، دقیق‌تر. قطره‌قطره نوشیدمش و کلمه‌به‌کلمه جلو رفتم. انگشتم را روی واژه‌ها می‌گذاشتم تا حتی یک حرف هم از زیر دستم در نرود.