ارسطو (راهنمای سرگشتگان)

برای مطالعۀ ارسطو باید برخی کارها را انجام دهیم و بعضی از انتظاراتمان را تغییر دهیم.
یکی از بهترین روش‌ها برای خواندن آثار ارسطو این است که خود را در میان یک درس‌گفتار تصور کنیم. به تجربه‌های متفاوت شنیدن و ارائۀ یک درس‌گفتار دقت کنید. خواندن آثار ارسطو گهگاه ایجاب می‌کند تا خود را در یکی از این موقعیت‌ها قرار دهید. گهگاه این تصور که «شما باید نوشته‌های ارسطو را تدریس کنید» مفید است. شکاف و گذرهایی وجود دارد که باید پر شوند؛ استدلال‌ها و مثال‌هایی وجود دارد که به روشن‌سازی و توضیح نیاز دارند. برخی مطالب ممکن است بنیادی باشند و تأکید بیشتری بخواهند؛ برخی دیگر ممکن است به منزلۀ جملۀ معترضه یا نکتۀ حاشیه‌ای تلقی شوند. همچنین درس‌گفتار نسبت به رساله‌ای پیراسته، از انعطاف بیشتری برخوردار است. نقاط تأکید و ترتیب ارائه می‌تواند فرق داشته باشد. درس‌گفتارها را می‌توان با مواد خامشان آزمود.
همچنین اینکه فکر کنیم کسی که به مطالعۀ آثار ارسطو می‌پردازد در حال گوش کردن به یک درس‌گفتار است می‌تواند مفید باشد. شنیدن یک درس‌گفتار در قیاس با خواندن اثری پیراسته، تجربه‌ای متفاوت است که انتظار از آن‌ها با هم فرق بسیاری دارد. فرد نمی‌تواند امیدوار باشد که هرچه را در یک درس‌گفتار می‌شنود بفهمد؛ برخی نکات ممکن است به تحقیق و مطالعۀ بیشتری نیاز داشته باشد؛ برخی مسائل هم ممکن است ناگهان به عنوان مسائل حیاتی‌تر برای شما روشن شود. نهایتاً هدف درس‌گفتار قبولاندن دیدگاهی خاص به مخاطب نیست، بلکه بیشتر آموزش مخاطب در خصوص موضوعی خاص و برانگیختن اوست تا راجع به آن به تحقیق بیشتری بپردازد. از این جنبه، نوشته‌های ارسطو موفقیتی خیره‌کننده است. تقریباً هر خواننده‌ای در هر صفحه یک یا دو نکته خواهد یافت که وی را به مطالعۀ بیشتر ترغیب می‌کند. مطالعۀ آثار ارسطو گهگاه همچون جهان کاملی از فضل و تحقیق است که پیش روی ما گشوده است. ممکن نیست در مطالعۀ این آثار به نتیجه‌ای قطعی برسید، اما از قلمرویی که از آن بحث می‌کند درکی کامل خواهید داشت. نوشته‌های ارسطو ما را دعوت می‌کند تا در کاوش‌های علمی او همراهی‌اش کنیم؛ شور و شوق وی به یادگیری مبتلاکننده است. ارسطو نه‌فقط حکیمی برجسته، بلکه آموزگاری درخشان نیز هست.